Fraser Island

G'day,

sinds gisterenavond ben ik terug van een driedaagse op Fraser Island. Fraser Island is het grootste zandeiland op deze planeet. En dat betekent, gelijk waar je komt, je met je voeten in het zand staat. Het weer de voorbije dagen was ronduit schitterend. Constant boven de 30 graden en af en toe een wolkje ter bescherming van de zon.

De busrit van Byron Bay naar Brisbane was vrij kort, slechts een uur of 5. Maar door de vele stops in de vele kuststeden leek het wel een eeuwigheid te duren. De film die gedraaid werd, bleek dan nog eens een 110% typische vrouwenfilm te zijn: A good woman. De titel beloofde op zich al niet te vet veel, en de film wist me op het randje wakker te houden. Maar goed, ik heb het overleefd en uiteindelijk kwam ik toch aan in Hervey Bay. Het busstation bleek nog een 7tal km van de YHA verwijderd te zijn, maar gelukkig stonden de busjes van de hostels er ons al op te wachten. Een uurtje later lag ik al te ronken, want de volgende dag moest ik om 8u klaarstaan voor mijn trip richting Fraser Island.

Woensdag morgen bracht de ferry me dus richting het zandeiland. Een bus uitgerust voor het zwaardere werk wachtte ons op in Kingfisher Bay. De bussen zijn allemaal 4 of 6WD en eigenlijk beter te omschrijven als Paris-Dakaer vrachtwagens waarvan de laadruimte vervangen is door een buscompartiment. En de vierwielaandrijving is absoluut geen overbodige luxe over de hobbelige en bij monenten stijle zandwegen. Soms is het zand er zo los, dat 4WD jeeps er zich nog vastrijden. Anyway, we trokken richting het eerste meer van de dag, een niet al te groot meer gelegen op zo'n 90m boven zeeniveau. Proper strandje, blauw water, een blauwe hemel.. kortom, dik in orde. Ik zwem eens over het meertje heen en weer en tegen dan moeten we terug de bus in, lunchtime. Vandaar maken we een wandeling door het regenwoud langs een beekje. Het is er 'fris' onder de schaduw van de vele hoge bomen. En vandaar gaat het richting Lake McKenzie, het bekendste meer op het eiland. Het zand heeft er een Silicium gehalte van rond de 70% waardoor het zeer wit is. Het heeft bijgevolg ook een zeer rijnend effect. Ideaal om juwelen en bvb de huid eens een goede beurt te geven. Maar waar het nog interessanter voor is: genieten, een duikje in het immer 26graden warme water, beetje luieren op het strand.. kortom, het betere werk :) Daarmee zat de dag er op en een uurtje shaken in de bus over de zandwegen bracht ons in het resort. Rond 19u werd mijn eten geserveerd en vermits er weinig anders te doen is 's avonds, heb ik me vervolgens maar richting bar begeven. Kwam er nog eens bij dat het plots Happy Hour was, wat betekende dat een literke bier nog slechts $8 kosste. Eduardo, een Columbiaan, en mezelve vonden dat een mooi initiatief en al snel zat de tafel vol. Rond middernacht rondden we af, want de volgende dag zouden we reeds vertrekken om 7u45.

Het stevige engelse ontbijt om 7u was zeer welkom na de vorige avond en even later bonkten we alweer over de zandwegen. Ditmaal richting een beekje dat uitmondt in de oceaan. Niet echt iets speciaal, maar wat wel speciaal was, was het strand: 75 mile beach. Het is een zeer lang, recht stuk strand en vermits het bij eb vrij breed is, meteen ook de enige Highway op het eiland. Het laat toe er tot 80km/u te rijden en is bijgevolg de ideale weg om van het zuiden naar het noorden van het eiland te crossen. Af en toe zorgen de golven voor een verrassing, maar de bus kan tegen een stootje. Jeeps moeten hier een stuk trager rijden. Naast het beekje is een landingsbaan geïmproviseerd voor kleine vliegtuigjes. Voor enkele dollars kunnen we de lucht in. Ik zie het als een unieke belevenis en leg de $60 neer. De aanloopstrook was slechts 200m of zo op het strand (voor een stuk door het water), maar het bleek voldoende te zijn om ons de lucht in te krijgen. En het zicht was verbluffend! Helaas geen haaien gezien in het water (andere in een andere vlucht wel..), maar het zicht boven het eiland en het strand is om niet snel te vergeten. Helaas sta ik reeds 20min later terug met beide voeten op de grond. Vandaar ging het verder naar Indian Head, een rotsblok, overgebleven van vulkanische activiteit enkele duizenden jaren geleden. Je hebt er vanop een 60m hoogte een prachtig zicht over de oceaan en ik kan enkele zwarte haaien spotten (waarschijnlijk Tiger Sharks). Vermits er hier heel wat scholen vissen vertoeven tijdens de migratie periode, vind je er bijgevolg ook veel predators. Zwemmen in de oceaan wordt daarom ook afgeraden, en vermits de golven rechtstreeks op het lange rechte strand eindigen, is er ook een serieuze onderstroming wat zwemmen nog net iets avontuurlijker maakt :) We lunchen op het strand bij Indian Head en wandelen verder langs het strand tot aan de Champagne Pools. Dit zijn eigenlijk gewoon kleine natuurlijke zwembaden doordat ze van de oceaan afscheiden zijn door enkele rotsblokken waar de golven af en toe over breken. Leuk, maar ik vond het niet zo speciaal. Anyway, de bus bracht ons dan langs een gestrand schip en voor alle zekerheid is het nadat het gestrand was, nog eens deftig gebombaardeerd tijdens de eerste wereldoorlog. We rijden verder het strand af, terug zuidwaarts tot een resort waar een ijscremeke meer dan welkom is en vandaar gaat het terug richting het resort waar een deugdoende douche op me wacht. 's Avonds laat ik me vangen aan hetzelfde ritueel als de avond ervoor en terug rond middernacht hou ik het voor bekeken.

8u15. De derde dag is een zeer relaxte dag, met 2 bezoeken aan 2 meren op het programma en een bbq lunch in het resort waar we dag ervoor een ijscremeke konden nuttigen. Het eerste meer was ronduit formidastich. Het lag langs een duin die door erosie geen begroeiing meer had. Het water zelf was er mooi groen en er zwommen zelfs enkele visjes. Er was zo goed als geen stroming wat zwemmen perfect maakte en de temperatuur van het water was wederom ideaal. Na een goed uur genieten trokken we door het regenwoud naar de oceaan waar de bus ons opwachtte en via de highway naar het resort bracht. Van zwemmen en niets doen krijg je blijkbaar honger :) De bbq heeft gesmaakt. Ter afronding rijden we terug naar Lake McKenzie waar we ongeveer 2u op ons leeg gat kunnen zitten en genieten van het witte strand. En vervolgens worden we terug richting Kingfisher bay gevoerd waar de boot ons terug op het vaste land brengt. Ik steek een bord spaghetti binnen en kruip in mijn bed. Het is mooi geweest.

Vandaag verlaat ik Hervey bay met een 13 uur durende busrit richting Airlie Beach waar ik 3 dagen op een zeilboot zal vertoeven rond de Whitsunday Islands. Kwestie van de vakantie deftig te eindigen. Deze morgen moest ik mijn kamer verlaten en vermits in Hervey Bay geen echt stadscentrum is, maar alles rond de baai verspreid ligt, blijf ik hier in de hostel mijn wachttijd volmaken. Nog 5u'kes en dan rond 17u neem ik de bus en om 6u15 zal ik in Airlie Beach aankomen. Woehoe :) Ach ja, it's part of the game. Als de persoon naast me maar niet snurkt ;-)

Dus gasten, ik weet niet wanneer ik nog iets van me zal kunnen laten horen, maar als het morgen niet is, is het waarschijnlijk vanuit Cairns waar ik mijn laatste dag vakantie beleef.

C ya,

Steven